5.

Pewnego wieczora Mała Zo wyszła z łóżka. Pochodziła po pokoju, wzięła coś do rączki.
K: Co ona tam ma? - tata zaświecił latarką w stronę Małej Zo. Okazało się, że w rączce Zo trzyma plastikową paprykę.
T (śmiejąc się): Policja! Oddawaj paprykę
Mała Zo: zmrużenie oczu i uśmiech od ucha do ucha.

Od tej pory robi taką minę za każdym razem, gdy usłyszy: policja!

4.

Kiedy sięga do pudełka z zabawkami, wyciąga po kolei każdą z nich, przytula i odkłada na ziemię. Potem każdą zabawkę podnosi, przytula i wkłada z powrotem do pudełka.

3.

Być może niektórzy z Was pamiętają związek M-ki i kota, a w szczególności wielkie zamiłowanie M-ki do kociej karmy, którą mu podjadała ukradkiem, bądź całkiem jawnie przesypywała do swojej miseczki.

Otóż z Zo jest zupełnie inaczej.

Zo nie gustuje w kociej karmie. Zo zdecydowanie woli karmę psa.

Na dźwięk przesypywanej karmy reagują obie (tzn. pies i Zo), ale przeważnie Zo jest szybsza. Podobnie jak M-ka, Zo również dzieli się karmą z psem, od czasu do czasu przynosząc po jednej kulce. Co więcej w zamian za psie chrupki, Zo szczodrze dzieli się z psem swoimi chrupkami kukurydzianymi.

I z obserwacji wnioskuję, że obie z tego barteru są w pełni zadowolone.

2.

Co najmniej raz dziennie przestawi krzesło, przełoży książki, przeniesie poduszki z kanapy na fotel a z fotela na podłogę. 

Nieważne, ile kartek będzie leżało na stole, Zo zawsze znajdzie nawet najmniejszy niezasłonięty jego fragment, aby tam zostawić ślad kredką. 

A jak nie da się na stole, to zawsze udaje się przyozdobić własne krzesło. Albo meble. Ewentualnie ścianę. 

Wprowadza także poprawki do okładek książek stojących na regałach. 

Długie, pionowe linie, z rzadka na siebie nachodzące. 

Od czasu do czasu, robi krok w tył i przygląda się swoim zmianom. Czasem stanie, wskaże którąś z linii i wygłasza na jej temat fascynujący wykład.

Mała dekoratorka wnętrz i projektantka w jednym.